Door de nog steeds aanhoudende pandemie zijn concertorganisatoren genoodzaakt om voor hun programmatie te vissen in de binnenlandse vijver. De buitenlandse bands blijven immers ook binnen hun eigen landsgrenzen. En ergens is dit een positief gegeven want die vijver blijkt over een prachtig bestand te beschikken, die in pre corona tijden misschien niet zo snel aan de oppervlakte zouden zijn gekomen.

Zo ook Naima Joris, een naam die misschien nog niet zo bekend in de oren klinkt bij de modale concertganger, maar zondagnamiddag op het pop -up podium van de N9’s Gevloerden Bos meteen de harten stal van alle aanwezigen. Dat Naima de muzikale genen met de paplepel heeft binnengekregen mag men wel stellen. Vader Chris Joris is een gerenommeerd ethno jazz pianist, drummer, percussionist & componist, die op zijn beurt via zijn vader en opera zanger Jan Joris op de muzikale rails werd gezet. Hoewel Naima pas op 27 jarige leeftijd is beginnen zingen heeft ze er nochtans al een fraai parcours op zitten. Begonnen als straatzangeres werd ze lid van ‘Isbells’ en even later ook van ‘The Happy’ , de band van Das Pop gitarist Reinhard Vanbergen, die zich hier enkel door schoon vrouwelijk volk liet omringen met oa. ook Isolde Lasoen in de rangen. Ook Raymond VHG. deed beroep op Niama’s vocale kunsten. En ze maakte indruk op het in 2018 uitgebrachte album ‘HOME and old stories’ van haar vader Chris.

Het was de bedoeling dat de familie Joris waaronder broer Yassin (ooit nog bij Hooverphonic) en jongste zus Saskia samen de podia zouden veroveren. Helaas stak de kloteziekte beginnend met een K hier een stokje voor en die werd Saskia op 28 jarige leeftijd fataal. Naima schreef het verdriet van zich af en met de lyrics van haar overleden zus componeerde ze het mooie ‘Bellybutton’. Het was trouwens met deze song dat ze haar set opende. Ik begin met deze song, dan heb ik het zwaarste meteen achter de rug , zei ze. Hoewel de daarop volgende song ‘Missing You’ verder borduurde op hetzelfde thema. Wat meteen opvalt is haar mooie donkere stem. Ze wordt in de pers terecht meermaals vergeleken met Melanie De Biasio. Naast die ongelooflijke warme stem is Naima ook multi instrumentaliste. Vlotjes springt ze van gitaar over naar piano of sopraanssaxofoon of percussie! Sodade of weemoed, melancholie en gemis overheersten de eerste songs en in feite bijna de ganse set. Toch werd men er niet triest van, want de schoonheid bleef overeind. Waren de eerste vier songs eigen nummers, werd van dan af een blik covers van verschillende makelij open getrokken. Neil Young’s ‘Harvest Moon’ kreeg een wondermooie versie mee. En wat gezegd van ‘Cucurrucucu Paloma’ , de duivensong uit 1954 , en onsterfelijk geworden op diverse film soundtracks. De versie van de Braziliaan Caetano Veloso is trouwens wereldberoemd! En misschien heeft Naima wel iets met vogels want ook het poppy ‘Birds’ van Emiliana Torrini , ooit bekend van haar hit ‘Jungle Drum’ kreeg een Jazzy injectie. Dat ze ook iets met Portugal heeft en met Fado kon je merken aan ‘Miss Perfumado’ (Cesaria Evora) en ‘Gaviota’. Werkelijk elke noot die werd gezongen zat perfect. Wat een stembeheersing, wat een zangeres ! Een pluim ook voor contrabassiste Lara Rosseel die de songs van een extra gelaagdheid voorzag. Het jazzy ‘Some other time’ van pianist Bill Evans werd het laatste nummer van de set die gerust nog wat langer had mogen duren. Maar de fado ‘Silencio’ als bis werd het werkelijke einde van een schitterend concert die de perfecte soundtrack vormde voor een lazy sunday afternoon. Het werd voor velen een meer dan prettige kennismaking met deze zeer getalenteerde zangeres & multi instrumentaliste. Grote klasse!!

Jan Van Streydonck

Setlist Naima Joris : 1. Bellybutton 2. Missing You 3. Soon 4. My Home 5. Harvest Moon (Neil Young) 6. Cucurrucucu Paloma (Thomas Mendez) 7. Miss perfumado (Césaria Evora) 8. Gaviota 9. Birds (Emiliana Torrini) 10. Some Other Time (Bill Evans) Bis: 11. Silencio

Foto's © Jurgen Dhont